اثربخشی روان درمانی وجودی به شیوه گروهی بر افزایش کیفیت زندگی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان درمانی وجودی به شیوه گروهی برافزایش کیفیت زندگی دانشجویان صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی ودر قالب گروه کنترل نابرابر انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دختر وپسر دانشگاه تربیت معلم تهران بودند که 24 نفر از آن ها به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و با استفاده از انتساب تصادفی در دو گروه کنترل (شامل 12نفر) وگروه آزمایش(شامل 12 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol) استفاده گردید که آلفای کرونباخ آن 86/0 به دست آمد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت تاثیردرمان وجودی به شیوه گروهی قرارگرفت، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کواریانس نشان دهنده موثر بودن درمان وجودی به شیوه گروهی در افزایش کیفیت زندگی دانشجویان بود(05/0 p<).